W naszej pracy artystyczno-edukacyjnej obserwujemy jak z roku na rok wzrasta zainteresowanie edukatorek i edukatorów świadomą pracą z ciałem. Jest ona niezastąpionym sposobem budowania koncentracji, uważności, kreatywności, samoświadomości i poczucia sprawczości u dzieci. Aby wesprzeć kadry przedszkolne w budowaniu narzędziownika ruchowej pracy z dziećmi, proponujemy warsztaty, podczas których osoby pracujące na codzień w przedszkolach będą mogły poznać współczesne metody pracy z ciałem i ruchem, a tym samym poszerzyć własne metodyki edukacyjne.  Intencją warsztatów jest wzmocnienie kreatywnego impulsu wśród uczestniczek i uczestników oraz zainspirowanie ich do wprowadzenia elementów świadomej pracy z ciałem i zabaw choreograficznych w codziennej pracy z dziećmi. 

Scenariusz warsztatów oparty będzie na wieloletnim doświadczeniu tworzenia spektakli tanecznych i prowadzenia warsztatów dla dzieci i rodzin. Spotkanie będzie okazją do  zagłębienia  się w doświadczenie i wytwarzanie otaczającej nas rzeczywistości poprzez ciało. Zmapujemy również  wyzwania i możliwości jakie stwarza przedszkolna codzienność w kontekście praktyk ruchowych. Zobaczymy jak codzienne, proste aktywności mogą wzmocnić fizyczno-emocjonalne zasoby opiekuńcze i liderskie.

Główną osią działania jest twórcza zabawa ruchem i słowem, poprzez którą uczestnicy będą mogli odkrywać i poznawać język poezji. W każdym słowie jest moc stwarzania obrazu, słowo niesie za sobą wyobrażenie, wspomnienie, emocję, skojarzenie. Jest kodem, dzięki któremu możemy komunikować się i rozumieć. Ale są też słowa, które każdy z nas rozumie po swojemu! Są słowa, które wymyślamy sami, lub które pojawiają się w naszym języku zupełnie przypadkiem i zostają z nami na długo. Są słowa typowe dla naszej rodziny, są przydomki, są wyjątkowe imiona naszych zwierząt i śmieszne nazwy potraw. Słowa wynikają z myśli, myśli z odczuć, a odczucia – z ciała. Czy ruch może wpływać na to, co i jak mówimy? Jak mówimy, gdy skaczemy, a jak, gdy mocno przytulamy się z naszymi bliskimi? I czy można szeptać stopami lub śpiewać rękami? Podróżując pomiędzy „prawdziwymi” i zmyślonymi słowami, stworzymy nasz własny język, starając się zrozumieć, jakie obrazy i opowieści w sobie kryje. Poznamy materię słów – żując je przeciągle w buzi lub wyklaskując ich rytm, świszcząc lub wypuszczając je przez szeroko otwarte usta. Skorzystamy z rymów, metafor i porównań, których używamy na co dzień, a które są przecież narzędziem poezji. Przede wszystkim zaś odkryjemy, jaki taniec w sobie kryją.

Oto rusza duże ciało,
Co niejedno już widziało.
Lat ma -dziesiąt albo -dzieści,
ileż doświadczenia mieści!
Małe zwinnie mu wtóruje
Wspiera, patrzy, naśladuje…
I tak wspólnie, razem, wespół
Tworzą ten ruchowy Zespół! 

Zapraszamy na międzypokoleniowy warsztat ruchowo-dźwiękowy, który skierowany jest do dwóch pokoleń: babć i dziadków oraz ich wnucząt i wnuczek. Czego duże i dojrzałe ciało może nauczyć małego, a czego małe i energiczne – dużego? 

Jak ograniczenia ruchowe, które z wiekiem pojawiają się naturalnie, mogą pomóc w znalezieniu nowych rozwiązań ruchowych? Jaki dźwięk może i chce wydać ciało dojrzałe, a jaki młode? I jak wspólnie mogą stworzyć jeden współbrzmiący ruchowy zespół? 

Na te i inne pojawiające się w trakcie zajęć pytania będziemy wspólnie szukać ruchowych i dźwiękowych odpowiedzi.

Co można robić razem?

Jak to jest być razem ze sobą, kiedy kochamy całe nasze ciało, całych siebie? A jak z drugą osobą? Jak to jest być razem z drugą osobą, kiedy towarzyszy nam ciekawość tego, co się wydarzy? Bycie w grupie to nieskończoność inspiracji. 

Czy razem to zawsze znaczy bardzo blisko siebie?
Czy można być razem, będąc trochę dalej?
Jak to jest być razem uważnie i spokojnie, a jak będąc w biegu?
Jak możemy działać razem i razem odpoczywać?

Na te i inne pytania będziemy razem szukać odpowiedzi poprzez ciało i ruch, a naszymi najlepszymi przewodnikami będziemy my sami.

Ubierzcie się wygodnie, żebyśmy razem czuli się swobodnie.

Ruchy niemowląt często wydają się osobom dorosłym czymś niedoskonałym, dziwnym, będącym jedynie etapem w drodze do mobilności i koordynacji osiąganej na późniejszym etapie życia. Jednak to właśnie w pierwszych latach rozwoju dzieci wykonują największą i najważniejszą pracę budowania mapy własnego ciała, lokowania napięć i rozpoznawania własnej sprawczości. 

Podczas warsztatów zanurzymy się w świat ruchu małych dzieci z intencją pogłębiania jakościowej komunikacji w rodzinie. Będzie to też okazja do rozpoznania i wsparcia cielesnego bycia w świecie. Warsztaty dają możliwość odkrycia na nowo przez dorosłych własnej otwartości emocjonalnej i wzmacniania zdrowia przez powracanie do wczesnodziecięcych wzorców rozwojowych. Nie ma do tego lepszej okazji od codzienności opiekuńczej. Zapraszamy do świata tańczących bobasów, którymi wszyscy jesteśmy.

Zapraszamy na ogonowe pląsy. Będziemy merdać, machać, kręcić, potrząsać, podkulać i stroszyć. Podczas warsztatów skupimy się na jednej z ewolucyjnych pozostałości, jaką jest ludzka kość ogonowa. W humorystyczny i adekwatny dla najmłodszych sposób sprawdzimy jak uwolnić twórczą energię ukrytą w końcówce naszych kręgosłupów. Pomogą nam w tym specjalne, zabawkowe ogony od Mr.Tail. Warsztaty są częścią większego projektu kolektywu Holobiont, którego najnowszy spektakl nosi tytuł “Mój ogon i ja”.

Biegając, chodząc, stojąc, siedząc, leżąc, turlając się, podskakując… Rodzinnie, w grupie rówieśników lub samemu. W pionie, w poziomie, na ziemi i w powietrzu. W takt muzyki lub wsłuchując się we własny rytm. Jaki rysunek na papierze może powstać dzięki różnym rodzajom ruchu?
W trakcie warsztatów uruchomimy ciało-wyobraźnię. Poprzez twórcze zadania dzieci i bliscy im dorośli będą mogli wspólnie doświadczać radości płynącej ze swobodnej kreacji w przestrzeni i na papierze. Będziemy wspólnie tworzyć obrazy ruchem i poruszać się dzięki obrazom. Tak skonstruowane wydarzenie może stać się twórczą okazją do zacieśniania więzi między dziećmi i opiekun(k)ami oraz do niecodziennego spotkania ze sztuką.
Ze względu na ruchowo-plastyczny charakter warsztatów, prosimy o przyjście w stroju niekrępującym ruchów (i którego nie żal jest trochę pobrudzić). Do sali wchodzimy bez obuwia.

– Czasami sobie myślę – powiedziała Karusia – że może jest jakieś inne miejsce.

Piaskowy Wilk, choć przed chwilą prawie już zasnął, otworzył prawe oko. […]

– Jak to inne? zapytał.

– Na przykład wszystko jest jakby z pianki – wyjaśniła Karusia. – Dokładnie wszystko: słoty i krzesła, i ziemia, i każdy najmniejszy kamyk…

I wyobraziła sobie, jak niesamowicie miękkie byłoby to piankowe miejsce. Można by bez końca przewracać się i nigdy nie nabić sobie guza. Odbijać się od wszystkiego jak piłka.(Asa Lind, ze zbioru Piaskowy Wilk i prawdziwe wymysły)

Kolektyw Holobiont zaprasza rodziny z dziećmi w wieku 1,5-3 lat na rodzinne warsztaty ruchowe. Czas w studio spędzimy na turlaniu, rodzinnych przytulasach, bieganiu, odkrywaniu i wspólnym budowaniu świata z pianek, z których powstała scenografia spektaklu DOoKOŁA (LINK). Warsztaty będą okazją do pogłębiania więzi między opiekun(k)ami a dziećmi, złączonych we wspólnej niecodziennej aktywności, angażującej wyobraźnię i ruch. Swobodna eksploracja przestrzeni i obiektów przez małe uczestniczki i uczestników będzie dla nas pretekstem do wspólnego działania i tworzenia.

Warsztaty oparte są o założenia Montessori Dance Guide: podejścia do tańca kreatywnego w zgodzie z filozofią Montessori – idei wychowania do wolności i pokoju.

Zapraszamy do praktyki tańca, która pozwoli nam na odkrywanie i rozwijanie potencjału twórczego, osobistej ekspresji i wrażliwości. Taniec będzie naszą indywidualną odpowiedzią na to, w jaki sposób postrzegamy świat zewnętrzny i wewnętrzny, oraz w jaki sposób chcemy go kształtować.

Nasz taniec rozpocznie się od doświadczania sensorycznego tego, co jest wokół nas i w nas. Rzeczywistość będzie naszym źródłem inspiracji i kontekstem działań twórczych. Doświadczymy kształtów, dźwięków i kolorów, które przetłumaczymy na język tańca. Jednocześnie zaangażujemy ciało i umysł, wspierając umiejętność świadomego i swobodnego poruszania się po sali tanecznej, jak i każdej innej przestrzeni dnia codziennego.

Ruch, świadomy oddech i dotyk pozwalają zmienić to jak się czujemy. Ułatwiają napięciom i emocjom przepływać przez ciało. Wystarczy kilka chwil wspólnego tańca w kuchni lub kwadrans zaciętej bitwy na poduszki, aby podnieść energię w naszym domu. Co innego, kiedy chcemy iść spać, a w głowie dalej szumią ważne sprawy. Wtedy można skierować uwagę na miękkość poduszki pod głową i na przyjemność zawinięcia się w ciepłą kołdrę. Podczas tego warsztatu podzielimy się z dziećmi, ich rodzicami czy opiekunami ćwiczeniami, które mama, choreografka i tancerka, przyniosła do domu, a które syn polubił i sam stosuje.

Ideą spotkania jest zapoznanie rodziców małych dzieci i profesjonalistek/ów z narzędziami służącymi do rozwijania twórczego myślenia dzieci podczas aktywności fizycznej.

Prowadząca podzieli się swoim wieloletnim doświadczeniem pracy ruchowej z dziećmi w wieku 1-3 lat. Podczas zajęć ruchowych dzieci będą miały okazję doświadczyć fizycznie przestrzeni, faktur, kolorów i obiektów. Warsztaty ruchowe zachęcają dzieci do poznawania właściwości i różnorodności otoczenia oraz znajdowania własnych, kreatywnych rozwiązań, a format interaktywny będzie stworzy okazję do rozwijania umiejętności komunikacyjnych dzieci i całych rodzin. Niedzielne spotkanie będzie okazją do obserwacji tego jak wrażenia fizyczne i emocjonalne, mogą wpływać na rozwój intelektualny małych dzieci.

Jakie możliwości i potencjał ma nasze ciało? Jak wygląda moje ciało? Jaki ma dzisiaj kolor? Jak pachnie? Czym nasze ciała się od siebie różnią? W czym są do siebie podobni/e?

Podczas warsztatów będziemy eksplorować rozmaite sposoby wykorzystana różnych części ciała, skupiając się przede wszystkim na naszych rękach i nogach. Jak wyglądają moje ręce, dłonie, palce? Co widzą i czują nasze ręce? A moje nogi, jak wyglądają? Jak różnie mogą mnie ponieść w przestrzeń? Jak się chodzi na palcach? A czy chodziłeś/aś kiedyś na piętach? A gdyby tak poruszać się tyłem? Na czworakach chyba też jest fajnie! A na czworakach i do tyłu?

Przy użyciu narzędzi improwizacji, kontakt improwizacji i tańca intuicyjnego, prowadzący zaprosi poznańskie rodziny do rodzinnego tańca i ruchu. Czasem w parach, czasem indywidualnie, odkrywać będziemy przyjemność poruszania się i bycia we własnym ciele. Posłuchamy też bicia naszych serc. Czy biją one w tym samym rytmie? A gdy zmienimy pozycję i poszukajmy innego przytulenia? I jeszcze innego, i kolejnego? Na ile różnych sposobów potrafimy się do siebie przytulić i być razem, w ruchu?

W Contakids, poprzez fizyczny kontakt, pracę z ciałem i ruchem, rodzice i dzieci rozwijają nową formę komunikacji, która sprawia radość obojgu. Dzieci zwiększają swoje umiejętności motoryczne i pewność siebie, a ich rodzice stają się bardziej ufni wobec siebie i swoich dzieci. Będziemy zajęci bieganiem, upadaniem, turlaniem, skakaniem i dobrą zabawą, które pozwolą nam na radosne budowanie więzi poprzez ciało i ruch. Z pomocą ruchowego szaleństwa będziemy oddawać się wspólnej bliskości i zabawie. Metoda Contakids pracuje nad rozwojem niewerbalnej formy komunikacji między rodzicem i dzieckiem, jest okazją do wspólnej bezinteresownej zabawy, wprowadza ćwiczenia służące rozwojowi motorycznemu, ośmiela dzieci i rodziców tworząc egalitarną sytuację, w której każdy jest równy i ważny, stwarza okazję do budowy więzi emocjonalnej. Zachęcamy was do przyjścia całymi rodzinami, z rodzeństwem dużym i małym, z tatą lub kimkolwiek, kto jest bliski dla waszych dzieci.

Główną osią działania jest twórcza zabawa ruchem i słowem, poprzez którą uczestnicy będą mogli odkrywać i poznawać język poezji. W każdym słowie jest moc stwarzania obrazu, słowo niesie za sobą wyobrażenie, wspomnienie, emocję, skojarzenie. Jest kodem, dzięki któremu możemy komunikować się i rozumieć. Ale są też słowa, które każdy z nas rozumie po swojemu! Są słowa, które wymyślamy sami, lub które pojawiają się w naszym języku zupełnie przypadkiem i zostają z nami na długo. Są słowa typowe dla naszej rodziny, są przydomki, są wyjątkowe imiona naszych zwierząt i śmieszne nazwy potraw. Słowa wynikają z myśli, myśli z odczuć, a odczucia – z ciała. Czy ruch może wpływać na to, co i jak mówimy? Jak mówimy, gdy skaczemy, a jak, gdy mocno przytulamy się z naszymi bliskimi? I czy można szeptać stopami lub śpiewać rękami? Podróżując pomiędzy „prawdziwymi” i zmyślonymi słowami, stworzymy nasz własny język, starając się zrozumieć, jakie obrazy i opowieści w sobie kryje. Poznamy materię słów – żując je przeciągle w buzi lub wyklaskując ich rytm, świszcząc lub wypuszczając je przez szeroko otwarte usta. Skorzystamy z rymów, metafor i porównań, których używamy na co dzień, a które są przecież narzędziem poezji. Przede wszystkim zaś odkryjemy, jaki taniec w sobie kryją.

Podczas działania wprowadzimy w zagadnienia otwartego ciała i ruchu/bycia blisko. Będziemy korzystać z narzędzi wywodzących się z techniki tańca współczesnego, improwizacji i nowej choreografii. Naszymi „partnerami”, współuczestnikami wydarzenia i bodźcem do tworzenia, będą innowacyjne i wielofunkcyjne obiekty sensoryczne Intibag autorstwa Izabeli Chlewińskiej i Tomasza Bergmanna. W codziennej praktyce spotkania człowieka z obiektem obserwujemy, jak szybko stają się one (obiekty) osobiste, zacierając granicę pomiędzy człowiekiem a przedmiotem. Będziemy korzystać z możliwości, które dają, a także wspólnie eksplorować i doświadczać bliskości. Proponujemy działanie, które będzie spotkaniem: swobodnym, otwartym, włączającym. Tych, którzy akurat mają na to ochotę, gotowym na sugestie uczestników, wrażliwym na ich potrzeby. Idea „To jest Teraz” spotkania (w) ruchu powstała z wymiany: myśli, energii, obserwacji, skojarzeń. Spotkanie to budowanie relacji, sprawczości i siły.

Podczas warsztatów w roli głównej wystąpi nasze ciało. Oddamy mu głos i pozwolimy mu dźwięczeć, brzęczeć i hałasić, syczeć, plumkać i bimbonić w swoim własnym i niepowtarzalnym języku! Co nam wyszepczą kolana? Jakie marzenia mają łokcie? I jak one wszystkie mogą zadźwięczeć jako jeden wielki poruszający się chór?

Poprzez różne zabawy ruchowe i swobodną improwizację będziemy podsycać naszą ciekawość i pobudzać wyobraźnię oraz uruchamiać indywidualną ekspresję i uwalniać radość, która w nas drzemie.

Warsztaty są wydarzeniem międzypokoleniowym, dlatego do udziału zapraszamy bardzo serdecznie dzieci wraz z bliskimi im dorosłymi w różnym wieku: rodzicami, ciociami, wujkami, dziadkami i babciami. Prosimy o przyjście w wygodnym stroju, niekrępującym ruchów. W przestrzeni warsztatowej poruszamy się bez butów.

Warsztaty będą podzielone na trzy etapy: rozbudzania ciekawości wobec potrzeb i możliwości własnego ciała, ruchu uwzględniającego różne intensywności oraz aktywnej relaksacji. Odkrywanie świata i nauka nowych rzeczy, a nawet zabawa, potrafią być dla nas bardzo męczące. Pytanie, które będzie nam towarzyszyć w trakcie warsztatu, brzmi: dlaczego odpoczynek jest ważny? Pierwsza część będzie zbudowana z ćwiczeń z dotykiem i ciężarem ciała. Będą one skierowane zarówno do dzieci, jak ich opiekunek/opiekunów. Ich celem będzie rozwijanie świadomości własnego ciała, wzmocnienie zaufania oraz umiejętności komunikowania własnych potrzeb. W następnej części będziemy tańczyć, wygłupiać się i doświadczać odmiennych intensywności oraz obserwować, kiedy pojawia się w nas poczucie zmęczenia. Z pewnością będziemy dużo się śmiać, uwolnimy głosy i być może spocimy się. Na koniec spotkania zanurzymy się w krótką, regeneracyjną drzemkę.

Z otwartym sercem i nieposkromioną ciekawością spotkajmy się w krainie snów!

To tam każdej nocy doświadczasz zapierających dech w piersiach przygód: spotykasz tajemniczych sprzymierzeńców, z którymi pokonujesz potężne potwory, odczarowujesz zaklęte miejsca i odzyskujesz magiczne moce. Przemierzając nieznane krajobrazy marzeń, odkrywasz jak być sobą i jak zbudować swój świat! Jeśli nie pamiętasz snów, nie przejmuj się! W trakcie spotkania poznamy nietuzinkowe sposoby na ich zapamiętywanie.

Poprzez pracę z intuicją, wyobraźnią i zabawy ruchowe warsztat „Wyśnij swój świat” ma na celu rozbudzenie kreatywności, umiejętności twórczego wyrażania siebie, odpowiadania na wyzwania rzeczywistości, skupienia się i wyciszenia. Prowadząca, korzystając ze swojego wieloletniego doświadczenia tanecznego i praktyki pracy ze snami, zaproponuje uczestniczkom ćwiczenia pogłębiające świadomość ciała i rozwijające zaufanie do własnej wyobraźni.

Warsztat stanowi część programu Dream Your World Into Being Kids

Superwizja: dr Bonnie Buckner

Warsztaty stwarzają warunki, by rodzic zobaczył dziecko i aby dziecko zobaczyło rodzica zaangażowanego w ruch. I tu opis warsztatu mógłby się skończyć, bo to jest jego główny cel – sprawić, byśmy się zanurzyli w ruch całymi sobą. Zaangażowanie uczestników pojawia się dzięki zabawie i zadaniom choreograficznym, wypracowanym przez prowadzącą podczas własnego treningu oraz pracy z dziećmi i rodzinami. Sprawdzimy, jak porusza naszą wyobraźnię podążanie za głosem i bycie prowadzonym przez dźwięk. Pobudzać będziemy wyobraźnię kinestetyczną i werbalną, co może być źródłem m.in. przyjemności ruchu, samopoznania, satysfakcji z prowadzenia i bycia prowadzonym. Wszystkie otwarte zadania warsztatu uwzględniają indywidualne zasoby uczestników i uczestniczek. 

Przygotowanie rodziców i dzieci do warsztatów: ubrania wygodne do poruszania się i zabranie ze sobą ulubionej książki: jednej dziecka i jednej dorosłego oraz butelki wody do picia. Ściągamy buty przed wejściem na podłogę taneczną. 

Materiał Le bonbond (z fr. dobra więź) otwiera nowe sposoby postrzegania zmysłów. Ma potencjał łączenia ze sobą osób i grup. Podczas wspólnej ruchowej zabawy zbadamy rozmaite możliwości ruchu z Le bonbond, szukając różnych jakości połączeń między nami. Podczas zaproponowanych ćwiczeń i gier będziemy wielokrotnie zwracać uwagę na własne emocje i potrzeby, wzmacniając tym samym indywidualną świadomość ciała, poczucie bezpieczeństwa i zmysł równowagi. Przyjrzymy się temu, jak działamy w ruchu sami oraz w interakcji z innymi.

Więcej o informacji materiale Le bonbond na stronie: www.lebonbond.com .

Warsztaty zbudowane wokół tematu karmienia. Tego konkretnego (mleka, pokarmów) i tych metafizycznych (pożywek bliskości). Proponowane zadania oparte będą na pracy z obrazami anatomicznymi, wcielaniu wyobrażeń (gdzie w ciele czujemy najwięcej budującej siły?) oraz pracy z obiektami. Poprzez fizyczną eksplorację tematu karmienia, warsztaty mają na celu wsparcie uczestniczek i uczestników w budowaniu subiektywnych map odnawialnych zasobów, potrzebnych do bycia w relacjach opiekuńczych.

Spotkanie adresowane jest do osób dorosłych, które są zainteresowane tematem, bez względu na wiek, płeć, czy wybrane sposoby karmienia.

Zachęcamy do udziału bez towarzystwa dzieci (w razie takiej potrzeby, osoby towarzyszące przejmujące na czas warsztatów opiekę nad niemowlętami, mogą przebywać w przestrzeni Teatru). W przypadku konieczności przyjścia z dzieckiem, zapraszamy dorosłych z podopiecznymi do 1. roku życia.

Dlaczego proces kreacji odgrywa tak istotną rolę w naszym rozwoju poznawczym, emocjonalnym i fizycznym?

Podczas warsztatów poszukamy odpowiedzi na to pytanie, poprzez doświadczenie możliwości wspólnego ruchu i tańca. Zaangażujemy się w dynamicznie zmieniające się skupienie, ufność, wsparcie, komunikację i słuchanie siebie nawzajem, bawiąc się informacjami, które zbieramy poprzez nasz system sensoryczny (oczy, uszy, skórę) i przetransformujemy je w piękne ruchową poezję. Będziemy badać rolę ruchu w zabawie i rolę zabawy w nauce w bezpiecznym i pełnym ciekawości środowisku rodzinnym.

Zajęcia będą inspirowane praktyką kontakt improwizacji i pracą z obiektami.

Zapraszamy na spotkanie – dorosłego ze swoim dzieckiem fizycznie. Turlając się, biegając, siłując się, upadając, przytulając. Będziemy oswajać dotyk, szukać kości, ugniatać, rozwałkowywać.

Dzieci nas nie tylko słuchają, nie tylko patrzą na nas. One nas chłoną bez przerwy. Nasze gesty, intonacje, ruchy, nasze nastroje i myśli. Powtarzają, kopiują, próbują. Naśladują i w ten sposób się uczą. Takie powtarzanie i doświadczenie, które przychodzi wraz z nim, staje się częścią nas i nas buduje, i zmienia. Daje nam możliwość zobaczyć siebie samych i na tym oprzeć. Jako dorośli pozwolimy sobie prowadzić dzieci, a czasem podążać za nimi. Sprawdzimy, jak możemy słuchać siebie nawzajem – z empatią i szacunkiem. Będziemy się zamieniać rolami i prowokować siebie nawzajem.