Roztańczone Rodziny

Główną osią działania jest twórcza zabawa ruchem i słowem, poprzez którą uczestnicy będą mogli odkrywać i poznawać język poezji. W każdym słowie jest moc stwarzania obrazu, słowo niesie za sobą wyobrażenie, wspomnienie, emocję, skojarzenie. Jest kodem, dzięki któremu możemy komunikować się i rozumieć. Ale są też słowa, które każdy z nas rozumie po swojemu! Są słowa, które wymyślamy sami, lub które pojawiają się w naszym języku zupełnie przypadkiem i zostają z nami na długo. Są słowa typowe dla naszej rodziny, są przydomki, są wyjątkowe imiona naszych zwierząt i śmieszne nazwy potraw. Słowa wynikają z myśli, myśli z odczuć, a odczucia – z ciała. Czy ruch może wpływać na to, co i jak mówimy? Jak mówimy, gdy skaczemy, a jak, gdy mocno przytulamy się z naszymi bliskimi? I czy można szeptać stopami lub śpiewać rękami? Podróżując pomiędzy „prawdziwymi” i zmyślonymi słowami, stworzymy nasz własny język, starając się zrozumieć, jakie obrazy i opowieści w sobie kryje. Poznamy materię słów – żując je przeciągle w buzi lub wyklaskując ich rytm, świszcząc lub wypuszczając je przez szeroko otwarte usta. Skorzystamy z rymów, metafor i porównań, których używamy na co dzień, a które są przecież narzędziem poezji. Przede wszystkim zaś odkryjemy, jaki taniec w sobie kryją.